Dit blog is bedoeld voor studenten Nederlands van de
Karelsuniversiteit, maar ik wil graag eens een uitzondering maken en
wel voor een uitzonderlijk persoon.
Ze is een telg uit een bekende Tsjechische familie en heet
Marie Šebová, maar nog uitzonderlijker is dat ze bij mij Nederlandse les
volgt en 87 jaar is. Nu wil ik haar niemand tot voorbeeld stellen, maar
wil wel gezegd hebben dat ze mij tien minuten voor het einde van de les al
vraagt om huiswerk. Dat doet ze met zoveel enthousiasme en gedrevenheid dat
haar medecursisten de opdrachten zonder wanklank accepteren.
Een paar weken geleden vroeg ze me of ze een verhaaltje
mocht inleveren. Dat mocht natuurlijk en het was zo ontroerend dat ik het
andere generaties niet wil onthouden. Het is goed te weten dat haar broer een
klein half jaartje geleden op 92-jarige leeftijd overleden is en dat ze zijn
spullen aan het opruimen zijn.
door Marie
Šebová
Vandaag
ga ik je jullie iets van de oude tijden vertellen, over de dingen, die ergens
in de rommelkamer, in de kelder of op zolder liggen. Ze hebben een eigen
geschiedenis. Maar wie weet, wat voor een?
Toen mijn
broer overleed, hebben wij, mijn nicht Ivana en ik, bij het schoonmaken van het
oude huis tonnen aan verschillende voorwerpen gevonden. Wat ermee te doen?
Ivana: "Alles moet weg". Ik zeg: "Niets mag weg". Het
resultaat is dat Ivana alles aan mij heeft overgelaten en nu heb ik kisten vol
boeken en tijdschiften en van alles en nog wat. Die wachten op mij en op
het moment waarop ik weet wat weggeworpen kan worden of wat bewaard moet
worden voor de toekomstige generatie.
Zoals de
twee Engelse boekjes van kolibrieformaat, 5,4 x 3,4 mm in leer
gebonden, die zich onder de voorwerpen bevonden, die hebben een story!
