Daan de knorrepot (Bručoun Danek)

Lukáš Vítek heeft tijdens het college literair vertalen van Lucie Sedláčková een prachtige vertaling van Daan de knorrepot van Hopmanius gemaakt. Bij de tekst horen ook afbeeldingen. Die zijn te vinden via onderstaande link.

Op deze link is de tekst met illustraties te zien.

Een afschrikwekkend voorbeeld voor alle kinderen, die bij de minste straf een hoofdje toonen.
Odstrašující příklad pro všechny děti, které se i při tom nejlehčím trestu kaboní.

Zorgzaam heb ik al het zaad gezaaid.	Dostane-li dítě trest,
O, zij moeten dan niet pruilen,	kabonit hned nesmí čelo,
't Hoofdje toonen, uren huilen;	fňukat, ač by se mu chtělo,
Moeder kust het immers af	každý k mamince pak kles.
Ouders straffen als het moet;	Trest se prostě musí dát.
Maar het doet hun leed aan 't harte	Maminku hned srdce bolí,
En 't veroorzaakt hun dus smarte,	drobeček když její zlobí,
Als hun lieveling misdoet.	táta taky není rád.
Daarom, hebt gij iets misdaan,	Na svědomí když cos máš,
Draag uw straf dan heel gelaten;	jen nes svůj trest trpělivě,
Morren zal u toch niet baten;	fňukot nezní vůbec libě,
'k Weet het van dien stouten Daan.	ať jak Danek nestonáš.
Ja die Daan, dat was een kind!...	To byl případ tenhle Dan!
Altijd was hij ontevreden;	Nebylo mu nic dost dobré,
Steeds aan 't pruilen zonder reden,	pořád fňukal, to jen doved,
Werd hij door geen mensch bemind.	také zůstal zcela sám.
Mogt hij soms door eigen schuld	Hodný nebyl ani tak,
Slechts de minste straf verdienen;	aby trestán byl jen lehce,
Dan aan 't pruilen, dan aan 't grienen...	jak však fňukal, bručel těžce…
Daantje had geen zier geduld.	Neuměl se ovládat.
Door dat pruilen en gemok,	Skrz to mrzoutství a pláč
Zwol zijn hoofd en bleef aan 't zwellen,	otékala hlava jeho,
't Werd - zoo liet ik mij vertellen -	víc a víc, až – zachraňte ho! –
Grooter dan de torenklok!	byla větší nad kruháč.
't Groeit nog steeds bestendig aan;	Nepřestala ani pak.
't Wordt zoo zwaar reeds, dat de jongen	Nakonec tak byla těžká,
Die eens vrolijk heeft gesprongen,	že kluk, jenž dřív skákal zlehka,
Nu geen voetstap meer kan gaan.	nemohl krok udělat.
Daarom vriendjes, denk er aan:	Tak si, dítě, pamatuj:
Krijgt gij soms eens lust in 't huilen,	kdyby se ti začít chtělo
Voelt ge trek in knorrig pruilen,	fňukat, bručet, mračit čelo,
Loop dan eerst eens naar vriend Daan.	na Danka se kouknout pluj.